Święta Góra Grabarka

W roku 1947 powstał na Św. Górze Grabarce, pierwszy w Polsce żeński klasztor prawosławny pw. Śww. Marty i Marii.
Pierwszą przełożoną była siostra Maria /Sofia Komstadius /- dawna rosyjska arystokratka spokrewniona z rodziną Carską. Już w młodości wyraziła chęć wstąpienia do monasteru, jednak jej rodzina sprzeciwiła się temu i przeforsowała jej małżeństwo ze szwedzkim imigrantem Komstadiusem. Po jego śmierci ukończyła kurs sióstr miłosierdzia, w czasie I wojny światowej pracowała w lazaretach. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkała we Lwowie, gdzie pracowała jako nauczycielka gimnazjalna, następnie zaś była prywatną nauczycielką w majątkach na Białorusi. Po agresji III Rzeszy na Związek Radziecki udała się do Pskowa, gdzie w męskim monasterze Pskowsko-Pieczerskim złożyła wieczyste śluby mnisze z imieniem Maria. Następnie trafiła do Niemiec i postanowiła podjąć służbę w Kościele prawosławnym na ziemiach polskich. Dzięki pomocy arcybiskupa Tymoteusza już po zakończeniu działań wojennych zamieszkała w Łodzi, oczekując na możliwość założenia żeńskiego monasteru.
19 sierpnia 1947, po uroczystościach Przemienienia Pańskiego na górze Grabarce, schimniszka Maria wspólnie z arcybiskupem Tymoteuszem zdecydowała o wyborze Grabarki jako miejsca działania żeńskiej wspólnoty monastycznej. Początkowo razem z pierwszymi siostrami zamieszkiwała w dzwonnicy cerkiewnej i stróżówce, prowadziła też szkołę dla dzieci wiejskich. Maria opracowała pierwszą regułę życia w monasterze oraz współkoordynowała budowę pierwszych zabudowań monasterskich. Zmarła na Grabarce w 1949 roku.


https://www.garnek.pl/vinga