Słowa

W jednej piwnicy, gdzie piwo lano i gęsto płynęły słowa,
płonęły świece, błyszczały oczy i ogień tlił się w głowach
brzęczały struny, krzyczały gardła, aż cienie zmykały po ścianach,
iskrzyły myśli, strzelały słowa jak korki od szampana.

Spijałam nuty, chłonęłam zdania i usta już otwierałam,
by wydać z siebie myśl błyskotliwą, myśl godną zapamiętania.
Lecz w głowie cisza, lecz w głowie pustka, jak w brzuchu przed obiadem;
wymiatam frazy z kątów pamięci, lecz wszystkie wydają się blade.

Więc tylko słucham i brak metafor zapijam gorzką herbatą;
teksty wciąż dźwięczą - ale w piosence złowiłam fałszywy akord.
Bo dobrze śpiewać o tym, co człowiek drugiemu człowiekowi;
dobrze jest trafiać w rzeczy słowami – a jeszcze lepiej ROBIĆ.

Gdy w kuflach pustki, ścichnie gitara i trzeba będzie wracać,
to płaszcz ubiorę i ruszę w drogę, gdzie czeka na mnie praca.
Nie wie prawica o lewicy, bo ślepa ze zmęczenia;
lecz za to lekko się oddycha i lekko też w kieszeniach.

A jeśli mnie zabraknie chleba i ja wyciągnę rękę
to wierzę, że nie braknie tych, co podzielą się bochenkiem.
I gdyby nawet trafił szlag przyjaciół i rodzinę,
ulica ciepło przyjmie mnie, ugości tanim winem.

A gdyby los zrządzeniem złym biedaków wytłukł wszystkich,
to i zwierzaki myślę, że dopuszczą mnie do miski.
Więc dzisiaj tylko klaszczę w rytm, jak tresowana małpa.
To czyny są jak chleba kęs, a słowa niczym szampan.

O celu, randze tych i tych bez sensu spory wszelkie.
Ja piekę chleb, a kielich swój podstawiam pod butelkę.
Więc mówcie, słowa niech się skrzą, śpiewajcie aż do rana!
I zanim wezmę płaszcz, by wyjść, nalejcie mi szampana...

dodane na fotoforum:

• świece