muuu! ;O)

Miłość jest czekaniem na szelesty, listy, na pukanie do drzwi.
— Małgorzata Hillar

Dopiero późną nocą, przy szczelnie zasłoniętych oknach gryziemy z bólu ręce, umieramy z miłości.
— Małgorzata Hillar

“Where ever I am I always find myself looking out the window wishing I was somewhere else.”
Angelina Jolie quotes



“Did you ever notice when you blow in a dog's face he gets mad at you? But when you take him in a car he sticks his head out the window”
Steve Bluestone quotes
“People ask me what I do in winter when there's no baseball. I'll tell you what I do. I stare out the window and wait for spring.”
Rogers Hornsby quotes

“Friends are like windows through which you see out into the world and back into yourself... If you don't have friends you see much less than you otherwise might.”
Merle Shain quotes

“People are like stained-glass windows. They sparkle and shine when the sun is out, but when the darkness sets in, their true beauty is revealed only if there is a light from within.”
Elisabeth Kubler-Ross quotes




Okno na świat można zasłonić gazetą.
— Stanisław Jerzy Lec (1909-1966)
Nie płacz w liście
nie pisz że los ciebie kopnął
nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno.
— Jan Twardowski (1915-2006)
Głód nie nawiedza nigdy domu pracowitego człowieka, zagląda doń tylko przez okno.
— Benjamin Franklin
Gdy bieda staje przed drzwiami, miłość wyskakuje przez okno.
— Marcus Clarke
Jeśli się nad tym lepiej zastanowić, baśnie nigdy na nic nie przedstawiały dowodów.
Występował w nich przystojny książę... czy naprawdę był taki? A może po prostu ludzie nazywali go przystojnym, bo był księciem? Dziewczyna była piękna jak poranek... no dobrze, ale który poranek? Kiedy leje deszcz, trudno nawet wyjrzeć przez okno, by się o tym przekonać! Opowieści nie chciały, byś myślała – chciały, byś wierzyła w to, co ci opowiadają...
— Terry Pratchett (ur. 1948)
Wolni Ciutludzie
Smutek to najdziwniejsze z uczuć: czyni nas bezradnymi. Jest jak okno otwarte wbrew naszej woli - przy nim można tylko dygotać z zimna. Z czasem jednak otwiera się rzadziej i rzadziej, aż wreszcie całkowicie stapia się z murem.
— Artur Golden
Wyznania gejszy
Muminek wyobraził sobie, że jest Buką. Zgięty wpół posuwał się wolno przez stosy martwych liści, a potem stanął, rozpościerając wokoło siebie mgłę. Wreszcie westchnął i spojrzał tęsknie w okno. Czuł się najbardziej samotnym stworzeniem na świecie.
— Tove Jansson
Tatuś Muminka i morze.
Ciemne okna są czasem jasnym dowodem.
— Stanisław Jerzy Lec (1909-1966)

Zobaczyłem zakurzone meble, obrazy zżarte przez wilgoć. Nie miałem innego wyjścia, jak otworzyć okna i drzwi na oścież. Kiedy to zrobiłem, wiatr zmiótł cały mój dom. Chciałem zachować wspomnienia, uchronić to, co zdobyłem z takim wysiłkiem, ale wszystko zniknęło, a ja byłem pusty niczym step.
I doskonale rozumiałem, dlaczego Ester postanowiła przyjechać właśnie tutaj, na pusty step.
— Paulo Coelho (ur. 1947)
Zahir

Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Przez okna otwarte na oścież. A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte.
— Paulo Coelho (ur. 1947)
Jedenaście minut



Okno // Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Okno – otwór ścienny, występujący w rozmiarach od małych światłodajków po olbrzymie powierzchnie światłowpadowe. Okno jest jedynym, znanym już z resztą od tysiecy lat, przedmiotem umożliwiającym ludziom patrzenie przez ściany.
Dyskusja co do istoty okna rozbija się o pytanie, czy okno służy do wyglądania, czy do zaglądania. Rzecz jasna, okna umieszczone na wystawach sklepów z oknami służą do oglądania.
Szczególnym rodzajem okna jest okno na świat, zwane czasami telewizorem.

"Kiedy idziesz ulicą mijasz oświetlone okna. Cudze okna.

Co w nich widzisz, co chcesz zobaczyć patrząc w cudze okna?"
Gdy przemierzam ulicę, przechodzę obok rozświetlonych okien. Okien nieznanych mi ludzi. Można w nich dostrzec ich dom, rzeczywistość, duszę. Tam wewnątrz, za szklanymi wrotami i ażurową mgłą firanek, są ludzie, żywe istoty. Spacerują ulicą, dostrzegam ich szczęście, ból, smutek oraz radość. Ja patrzę na nich, zaś oni mnie mają świadomości, iż ktoś na nich patrzy i wkrada się do ich małej, prywatnej rzeczywistości.Spostrzegam okna, gdzie się na moment zatrzymuję, widząc szczęście i miłość. Tam żyją osoby, które darzą się wielkim uczuciem, którzy otwarcie nawzajem rozmawiają, wspólnie rozwiązują problemy, radują się z sukcesów. Kiedy zatrzymuję się przed taką błogą rzeczywistością, cichną wszelkie wichry moich rozmyślań i na ułamek chwili kłopoty odchodzą w zapomnienie, gdyż wówczas, pomimo dzielących nas szklanych wrót, prawie realnie odczuwam te wszystkie emocje i lawiny uczuć krążących dookoła tych obcych mi ludzi.

Spotykam także okna, gdzie przystaję, lecz bije od nich zimno, rozpacz oraz osamotnienie, pomimo faktu, że za nimi żyje mnóstwo osób. Każde takie okno, roztacza nawet zimną poświatę blasku, powoduje iż we wnętrzu przechodnia pojawia się niewielka bryłka lodu. Okna pozbawione światła, których pochłoniętym szarą codziennością właścicielom, brakuje czasu na rozświetlenie ich.

Ulica, droga, mieszkania, okna, miejsca, dokąd uciekamy, kryjemy się. Idziemy, biegniemy w pośpiechu… nasze okna są odbiciem naszego intymnego świata. Wędrujemy przez ulice i mijamy wzrokiem niezliczoną ilość okien, gdzie usiłujemy znaleźć zagubione emocje. Pragniemy odnaleźć w czyichś, obcych oknach wszystko, czego nie możemy odnaleźć u siebie, w sobie. Różnorakie myśli, refleksje, doświadczenia, które kiedyś zgubiliśmy w pogoni za znacznie "ważniejszymi" sprawami. Taka rzeczywistość bierze od nas wiele, lecz mało ofiaruje w zamian.

Czego poszukujemy u obcych dla nas ludzi? Najbardziej ciepła, życzliwości, uwagi, chwili, którą spędzimy z bliskimi, choćby krótkiej, lecz dodającej otuchy rozmowy, bliskości, możliwości podzielenia się z kimś problemami, a także radościami dnia codziennego, gdyż w naszym prywatnym świecie porozumiewamy się za pomocą karteczek zostawianych na drzwiczkach lodówki…

Co ja chcę znaleźć w tych oknach? Sama nie wiem. Prawdopodobnie, tak jak większość - wszystko czego nie mogę znaleźć u siebie. Może odnajdę spokój, ciszę przyjazny gest. Przystaję obok tego okna i dostrzegam rodzinę - taką zwyczajną, lecz zauważam u nich coś, co nieczęsto można spotkać. Emanuje z niego cichutki, złocisty blask szczęścia. W tej chwili siedzą wokół stołu, wesoło rozmawiają, a ja patrząc na ten obraz, jestem pewna, iż za moment rozlegnie się dźwięk telefonu, nakazującego tacie zjawić się do "nie cierpiącej zwłoki sprawy". Dom tych ludzi, stanowi dla nich bezpieczną przystań, jaką chcę odnaleźć. Ktoś mógłby mnie spytać, czego tak mi brak. Nie brakuje mi przecież pieniędzy, miłości rodziny, rozmów z nimi. Dlaczego więc, tak wpatruję się w to właśnie okno? Z łatwością odrzekłabym - bo właśnie za tym oknem odnalazłam spokój, który zdawał się mówić:
"Żądasz ciszy od świata,
wyjeżdżasz, uciekasz...
Szukasz tylko tego, co już nosisz w sobie.
W cichość swego serca trzeba umieć wchodzić"
Chyba wiem już, że poszukuję uczuć, jakie pragnę w sobie obudzić, gdyż za szklanymi wrotami, znajduje się miłość, moc oraz ból, składniki zwyczajnego życia.

emocji