Gustaw Herling-Grudziński

Tyl­ko w pochłaniającej wszys­tko pus­tce sa­mot­ności, w ciem­nościach za­ciera­jacych kon­tu­ry świata zewnętrzne­go można od­czuć, że się jest sobą aż do gra­nic zwątpienia, które up­rzy­tam­nia nag­le włas­na ni­cość w rosnącym prze­raźli­wie og­ro­mie wrzechświata.