W foyer filharmonii na Ołowiance.

Niegdyś mieliśmy jeden budynek Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej przy Alei Zwycięstwa, róg Al. J. Hallera.

Dopiero pod sam koniec XX wieku oddzielono filharmonię od opery i umieszczono ją w opustoszałym obiekcie po dawnej Elektrowni Ołowianka.

A było to tak:
Pod koniec XIX wieku w Gdańsku podjęto decyzję odnośnie wybudowania elektrowni dla miasta. Nazwa Ołowianka związana jest z miejscem jej budowy, wyspą Ołowianka, na której wcześniej znajdowały się spichlerze, a następnie magazyny ołowiu.

Urządzenia zainstalowane w nowej elektrowni pozwalały na oświetlenie Gdańska oraz Wrzeszcza. Wzrost zapotrzebowania na energię powodował kolejne rozbudowy i modernizacje elektrowni. Po II wojnie światowej budowla została dotkliwie zniszczona. Odbudowano ją i przez kolejne lata przechodziła modernizację. Elektrownia funkcjonowała aż do jej zamknięcia w połowie lat 90 XX wieku.


Obecnie w budynku elektrowni mieści się Polska Filharmonia Bałtycka. Otrzymała ona budynki w 1998 roku. Już po roku otwarto Amfiteatr na Ołowiance z 120 miejscami w loży. W 2002 roku ukończono Salę Kameralną, która może pomieść 180 osób. Największym pomieszczeniem w Filharmonii jest Sala Koncertowa z 970 miejscami i sceną wykonaną na wzór amfiteatrów greckich. Dziś jest to jedna z najważniejszych instytucji kultury w regionie.