Paweł Adamowicz (1965 - 2019) - nasz Prezydent i Przyjaciel.

"Kochał Gdańsk wielką miłością.
Wolność i solidarność miał we krwi.
Pozwalał wierzyć, że miasto może być dobrym,
otwartym domem dla wszystkich mieszkańców.
(...)
Był jednym z tych, którym zawdzięczamy demokrację.
Żył według ideałów Solidarności."

(fragment jednego z licznych nekrologów, zdjęcie z internetu)


...i taki wiersz... :

O, Kapitanie miły mój!

O, Kapitanie miły mój! Wyścigu dobiegł kres,
Nasz okręt szybszy jest od chmur, nagroda nasza jest,
Już port tuż-tuż, wśród dzwonów burz tłum wyległ na nabrzeże,
Do mety prosty wiedzie szlak, czy ktoś się z nami zmierzy?
Lecz, serce! Co ja widzę?
Czerwone krople krwi!
Kapitan mój na pokład padł,
Śmiertelnym snem już śpi.

Mój Kapitanie, wstańże, wstań! Dla ciebie bije dzwon,
Dla ciebie łopot flag i brzmi zwycięski trąbki ton,
I kwiatów pęk, i setki wstęg, i w porcie tłum się tłoczy,
Nazwisko twoje poznać chce, w twój okręt wbija oczy;
Lecz Kapitanie, ojcze!
To chyba mi się śni,
Że na ramieniu wsparłszy skroń
Śmiertelnym snem tu śpisz.

Kapitan mój nie mówi nic; przeraża bladość ust,
Już nic nie czuje ani wie, już ustał jego puls,
Przycumowano w porcie wnet, wszak końca wyścig dobiegł,
Zwycięską łódź, co fale pruć po całym może globie.
Krzycz, tłumie! Bijcie, dzwony!
Lecz moje ciało drży,
Bo mój Kapitan, ojciec mój,
Śmiertelnym snem tu śpi.

(Oryginał Walta Whitmana, przełożył Maciek Froński)

Michał, przepraszam, "ściągnęłam" od Ciebie, nie pytając o zgodę. Nie gniewaj się, proszę...