Na liniach podmiejskich królują wozy nabyte ...

... z drugiej ręki, z Niemiec.

Warunki koncesji zostały podpisane, według obowiązującej wówczas procedury, przez cara Mikołaja II. Udzielono jej na 28 lat, a po jej zakończeniu, cała sieć wraz z majątkiem ruchomym i nieruchomym musiała być oddana bezpłatnie państwu. Opłata koncesyjna podczas pierwszych czterech lat eksploatacji wynosiła 600 rubli za wiorstę i stopniowo wzrastała w kolejnych okresach czteroletnich o 200 rubli, aby dojść do sumy 1800 rubli w ostatnim czteroleciu trwania koncesji. Sieć powinna być uruchomiona po 2 latach od podpisania, gdyby tego warunku nie spełniono, przepadała 30.000 kaucja.
Uruchomienie obu linii nastąpiło w styczniu 1901 roku. Opłaty za przejazd wynosiły: z Łodzi do Zgierza 20 kopiejek w klasie II i 10 kopiejek w II ( I klasy nie było).
Z Łodzi do Pabianic odpowiednio 30 i 15 kopiejek Na godzinę przed rozpoczęciem pracy łódzkich fabryk i godzinę po zakończeniu obowiązywała \\\"stawka robotnicza\\\" niższa o 25 %.
Pierwsza nazwa konsorcjum brzmiała: \\\"Łódzko-Zgierskie i Łódzko-Pabianickie Elektryczne Wąskotorowe Kolejki Podjazdowe\\\" ( zwraca uwagę rusycyzm, wynikający z dosłownego tłumaczenia - powinno być Dojazdowe!)

Za: Historia linii tramwajowej do Zgierza i Ozorkowa Jerzy Wojtowicz i Wojciech Źródlak.