" ... Zawsze będe Cię pamiętać ... "

Pokazałaś mi którędy mam iść,by więcej Cię nie ranić.
Jak nie ulec zatraceniu w tak trudnej egzystencji.
Rozświetlałaś mi drogę,przynosiłaś nadzieję,kiedy ja Ci jej przynieść nie mogłam.
Tak potrzebna jest mi twoja przyjażń, by nie błądzić jeszcze bardziej.
Tak potrzebne Twoje zrozumienie, by moje życie pustym nie było i bezsensownie się nie toczyło ...



Wszystko doceniamy zawsze po stracie. Dlaczego tak się dzieje, czy zawsze tak musi być? Chyba tak, bo człowiek uczy się na błędach. Marnujemy czas, na mniej ważne rzeczy. Zamiast cieszyć się, że mamy kogoś obok siebie. Dopiero jak osoba odejdzie, może na zawsze, albo na długo się oddali. Wtedy odczuwamy samotności smak. Tylko, że najczęściej to bolesna nauka. Przypominamy sobie każdą chwilę, w której byliśmy szczęśliwi, a z drugiej strony rodzą się wyrzuty sumienia, kiedy zachowywaliśmy się niewłaściwie, lub po prostu egoistycznie. Czasami wydaje się, że po co jest przyjaźń? Zyskać bezinteresowność czyjąś jest skarbem, nie zawsze potrafimy jednak ją utrzymać.
Wiele docenić nie potrafimy, póki to mamy. Kiedy naprawdę stracimy, wtedy za późno na łzy...