Patelnia na garnku, czyli życie na gorąco:)))

Ciężki jest żywot partnerów artystów Garnkowych. Mieszasz w garnkach człowieku, gotując obiad, a partner tymczasem miesza w Garnku komputerowym. I jego nagłe pojawienie się w kuchni, rodzi nadzieję, że oto zdecydował się na pomoc. I z miejsca następuje gorzkie rozczarowanie – przyszedł tylko poradzić się jakie zdjęcie wkleić do Garnka. Wtedy masz ochotę chwycić za patelnię i okładać. No cóż, artyści zawsze byli oderwani od rzeczywistości i proza życia ich przytłaczała.

Prowadzenie konta w Garnku wymaga dużo czasu. Trzeba wgrać zdjęcie, nadać tytuł, a jednocześnie, podążając za panującą tutaj modą, okrasić je muzyką. Muzyka musi się komponować z fotografią, zatem rozpoczyna się długi proces poszukiwania odpowiedniego utworu. Drzemie sobie człowiek po obiedzie, umywszy wcześniej garnki i talerze, i budzi się co rusz, bo w domu istny przegląd muzyczny.

A jak ktoś umie pracować w foto szopie, to dużo czasu tam spędza. To zmarszczki wygładzi, oczka pobłękitni lub poczerni, owal twarzy złagodzi, chmurki pomaluje i odnowiony wychodzi z szopy. Napatrzy się potem partner na te „piękne po foto szopie” i na żonę „bez obróbki” patrzy jakoś krzywo.

Przychodzi i czas na pisanie komentarzy. Nie docierają wtedy do artysty żadne słowa żony. On przekuwa myśli w słowa i nie wolno mu przeszkadzać. A jeszcze nie daj Boże, jeśli podczas zajęć Garnkowych, ktoś obcy zadzwoni do drzwi. Wówczas niezadowolenie osiąga niebezpieczny poziom.


Życie z artystami nigdy nie było łatwe, ale może historia doceni to poświecenie, jakie stało się udziałem tych, którzy mieli szczęście być partnerami „Garnkowców”.