(1)
Heringsdorf, jedno z najbardziej znanych niemieckich kąpielisk nadbałtyckich, zostało bardzo bogato wyposażone przez naturę. Miejscowa plaża posiada długość 3,5 km. Podobnie długa jest nadmorska promenada, z pewnością najpiękniejsza na niemieckim brzegu Bałtyku. Prawie niezauważalne są granice sąsiadujących „Cesarskich Kąpielisk” Ahlbecku i Bansinu. Z kart miejscowej historii : w 1819 roku miejscowy właściciel dóbr rycerskich Bernard von Bülow, zbudował w pobliżu wioski rybackiej Neukrug willę dla gości kąpieliskowych. Nieco później, w pobliżu powstała willowe osiedle, która połączyła się z miejscowością Neukrug. Od 1825 Heringsdorf już urzędowo został uznany z kąpielisko. W 1894 roku miejscowość uzyskała połączenie kolejowe ( Świnoujście – Heringsdorf) W 1927 roku w Heringsdorfie, na głębokości 400 m. odkryte zostały bogate w radium solanki. Heringsdorf stał się modnym kąpieliskiem bogatych kupców, przemysłowców, arystokracji, osobistości ze świata teatru i filmu. Po II światowej stał się ośrodkiem sanatoryjnym dla oficerów sowieckich, a następnie „Kąpieliskiem dla świata pracy”. Po 1990 roku w Heringsdorfie bardzo wiele inwestowano. Od 1.01 2005 roku , trzy sąsiadujące ze sobą „Cesarskie Kąpieliska” na Uznamie, formalnie połączyły się. W związku z reformą administracyjną, w oparciu o decyzje zamieszkujących tu obywateli, z kąpielisk Bansin, Heringsdorf i Ahlbeck utworzono nową miejscowość o nazwie „Seebad Heringsdorf”. W Heringsdorfie przebywali nierzadko niemieccy cesarze Wilhelm I i WilhelmII oraz Austrii Franciszek Jóżef z żoną Sisi.
