sielanka

...niestety, jak zauważył Ptak - pusta...
Białostockie Muzeum Wsi

https://www.garnek.pl/vinga

dodane na fotoforum:

Urok podlasia

henry 2011-02-05

taki domek z gankiem.... i ogródkiem... to moje marzenie.....

dorotaj 2011-02-05

pięknie...zapraszam na forum pod strzechą;)

melani 2011-02-05

Cudnie !!..achh

czarcik 2011-02-05

... jeszcze pamiętam strzechy domów stojących wzdłuż ulic jednego z największych miast Podlasia :) ...

ptak54 2011-02-05

...ale ten dom stoi pusty, szkoda!!!

:-0

bonga 2011-02-05

jak przytulnie:)

kris13 2011-02-05

CUDO!!!!!!!!!!!! chciałabym choć raz spędzić dzień i noc w takiej chacie..........marzenia ;)

tczew54 2011-02-05

Uroczy kadr. Nie mogę oczu oderwać. Jako małe dziecko widywałam takie widoki. Pozdrawiam.

mpmp13 2011-02-05

Obudziłaś wspomnienia.........z dzieciństwa.....bardzo miłe.

dosia 2011-02-05

Jakie swojskie klimaty...Pozdrawiam:)

eljot60 2011-02-06

ciekawe czym byłbym poczęstowany gdybym wpadł do tego domu pod strzechą jako gość ...

otwocki 2011-02-06

Wygląda uroczo, ale jak tam żyć bez wygód cywilizacji ?

ela51 2011-02-06

Prześliczne foto.../obiekt muzealny/...CUDNIE TAM...:)))
Pozdrawiam i pogodnego wieczoru życzę...:)))

moro60 2011-02-06

Co tkwi w takich obrazach że nas rozczulają? Przypuszczam, że wspomnienie dzieciństwa, a to szczęśliwy okres naszego życia.

fluidek 2011-02-06

cudna ta chata

an36a 2011-02-06

Chciałoby się w takim domku mieszkać

paw58 2011-02-06

SUPER!

bogusie 2011-02-07

Piękna chałupa można powiedzieć z duszą.Pozdrawiam.

wojrut 2011-02-07

Urocza chatka w sam raz dla mnie po warunkiem, że będzie tam....

lelum10 2011-02-07

Chata

W głębi lasów, tam gdzie człowiek nie zagląda,
w mej krainie na odległym krańcu świata
pośród łąki nad potokiem srebrnym stoi
opuszczona, zapomniana stara chata.
Chociaż stara i zniszczona, wciąż pamięta,
że tętniło kiedyś życie w czterech ścianach,
że kwiliły tutaj cicho niemowlęta,
starcy wnuki swe sadzali na kolanach.
Wieczorami się tu ludzie gromadzili
patrząc w ogień, co w kominku złoto płonie.
Płomień ten przyjazny stale podsycały
uśmiechniętych ciepło kobiet drobne dłonie.
Zakochani z dłońmi czule splecionymi
swe marzenia posyłali w stronę gwiazd,
a o brzasku wszystkich budził śpiew perlisty,
co rozbrzmiewał z niezliczonych ptasich gniazd.
Pośród śmiechu, gwaru rozmów, szeptu modlitw
upływały tu spokojnie jasne lata
i tętniło mocno życie w czterech ścianach-
o tym wszystkim wciąż pamięta stara chata.

Kalina Beluch