* ( jesień w brązach pęka ) *

* jesień w brązach pęka, czasem złotem błyśnie
gdzieś, na szczycie drzewa, rozhuśtana w wichrze
sfruwa do nas liściem w pożarze czerwieni
w winogronach kiści i lata wspomnieniach
na niciach pająków sunie, hen po świecie
jeszcze rzuci pączkiem, uwiedzie też kwieciem
mgłą strzępiastą zdobi poranki już chłodne
a wieczorem prosi: przed kominkiem siądźcie!
dojrzałość nam niesie w dożynkowym wianku
grzybem kusi w lesie, w sadzie smacznym jabłkiem
w marzeniach sen trzyma lipcowych upałów
a za progiem zimę i polarne szkwały *

(Maja-Marc)