Gdy schodzę z góry dostrzegam kruchość, nietrwałość rzeczy, świata żyjących istot. I tym goręcej chcę żyć, bo ceni się nagle najdrobniejszy szczegół, wiedząc jak go łatwo stracić. Czasami myślę, że wspinam się dlatego, aby przekonać się, jak droga jest nasza codzienność. Wracając poznaję, jak smakuje kubek gorącej herbaty po dniach pragnienia, sen po wielu nieprzespanych nocach, spotkanie z przyjaciółmi po długiej samotności, cisza po godzinach przeżytych w przeraźliwej wichurze.
W.Rutkiewicz
marylin 2010-10-18
i zdjęcie i tekst .....rewelacyjne....!!!
exfiga 2010-10-18
Fajna mgielka .-) Pozdrawiam
inspira 2010-10-18
jesli Ty to potwierdzasz Iwonko, wiec tak jest........
gabbia1 2010-10-18
Ach te twoje zdjęcia i cytaty, można się zatrzymać na moment w tej całej bieganinie i zastanowić nad życiem.
emporio 2010-10-19
madre słowa w połaczeniu z klimatyczna świetna fotką stanowia niesamowita całość, dziekuje za uczte dla oka i duszy :) pozdrawiam
mgydi 2010-10-22
jesteś mistrzynią nastroju :-). Mało kto potrafi docenić własnie te małe codzienne szczęścia.
jodelka 2010-10-24
dostrzegasz to co inni pomijają...zjawiaskowy obraz..:))
domelos 2010-10-25
dwa dni temu napisałem to u dream13 i powtórzę:
tak... Ziemia jest piękna... cudownie mieć oczy i widzieć... dlaczego nie wszyscy potrafią to doceniać, szanować, zachwycać się...