Nie trzeba smutku w jesieni szukać.Wystarczy na chwilę przymrużyć oczy,
by innym wiatrem zacząć oddychać,inną drogą przez życie kroczyć.
Choć błoto zimnem zalewa stopy a zieleń blednąc ledwo dyszy,
piękno kolorów przemawia do duszy,malując witraże z liści i myśli.
Szaleństwo natury wolnej od smyczy wygina konary czarnymi chmurami,
jest to narkotyk.
Dla siły wspomnień mały prezent poetom darowany,by mogli w testamentach swych
wiersz stworzyć,rzeźby ludzkiej samotności dla wszystkich tych niecierpliwych stojących w kolejce do zapachu wiosny.
Więc cieszmy się z przemijania świata,pokochajmy te wszystkie cudy natury,
niech słońce świeci a kiedy indziej pada,zgodnie z czasoprzestrzenią wykutą u góry.
Nie narzekajmy,nie prowokujmy smutku...przeminie niebawem noc zbyt długa...

https://www.youtube.com/watch?v=cyblSDoRRxg&list=RDcyblSDoRRxg&start_radio=1