majowe meandry

rozlało się bzem
rozlewa się konwalią w ogrodzie
spływa kaskadą zieleni, fioletu, bieli...
wiosennie brzęczy nad kwieciem jabłoni

a my - tak codzienni wobec cudu
bez opętania na twarzy, bladzi i cisi

zapachniało bzem
w ulotnym, wiosennym spektaklu
a my - wplątani w kotary kurzu

a gdyby tak
dorzucić soczystej purpury zmysłom
niech spłynie na serce cienką stróżką
ustroić pamięć niezapominajką
i snuć meandry zachwytu
w zapachowym obłędzie

w oddali kukułka
zakukała zalotnie, beztrosko
słyszysz?...ona jest
na tak
/Z.Szydzik/