Poezja...

czym starsza tym lepsza..

To jak staruszka z dłońmi
pomarszczonymi niczym figa
z uśmiechem dziecka..

W każdej linii zmarszczek
zapisany czas życia
w okruszkach chleba..

Wróblom zgłodniałym rzucanych
w alejkach lipowych..
przechowanych w obszernych rękawach..

Pochylone plecy..
okryte wspomnieniami przeszłości..
targane wiatrem..

Lecz oczy jej figlarne..
bo kiedyś miłość
tańczyła w nich walca..

Autor..44tulipan.