meryen 2013-09-18

I tak trwają razem, nocą pewnie trzymając się za ręce...
Zaprosiłaś do swojej galerii świetny zespół:)

ignorr 2013-09-18

baba i chłop.....;D

ignorr 2013-09-18

hehehe.....
eh panie... w tej Italiiiii.... ino sodomia i gomoria....... chłop z chłopem... kopiec.... z kopcem.... stóg ze stogiem........ ....sodomia i gomoriaaaa !!!!!!!!.....................;DDDD

ignorr 2013-09-18

och.... cóż za faux pas...... no rzeczywiście... stogi jak dęby..... nasze..........hehehe.........;DDD

mousik 2013-09-18

dwa.... naboje ;-)

ignorr 2013-09-18

czopki.....;DDD

ignorr 2013-09-18

hehehe.... takie... nosicie........??? ...;DDD

zana71 2013-09-19

Człowiek, któremu szumi wiatr we wnętrzu ducha,
wyszedł na pole rano, gdy świeciło słońce,
i rozpuścił dokoła swe oczy widzące,
i otwarł w krąg słyszącą konchę swego ucha.

Szeleściła jesienna górska trawa sucha
i z pustek górskich chmury biegły śpiewające;
szedł wiatr, który się włóczy jak serce marzące,
melancholijne serce, które wiatru słucha.

I myślał człowiek: jest tu jakaś forma krucha,
w którą się wkłada życie smutne i tęskniące,
aby kwitło jak kwiaty, co więdną na łące,
i błyszczało jak mlecze, które wiatr rozdmucha;

forma, z której nic nigdy na dziw nie wybucha,
melancholijne, wielkie jezioro stojące,
w którym się topi życie, na pustkach błądzące,
ludzi, dla których wiatru szum jest rdzeniem ducha.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer