Złudzenia, ach złudzenia
co mi po was, gdy więdnie bukiet tamtejszych słów
i nic nie jest w stanie zmienić ich znaczenia
Nie uwierzę, że miały jakiś cel, niż tylko kłuć...

Gdy oczy - oczy gonią
i usta ronić chcą setki wyrazów - lecz po co?
Po co przychodzić do siebie...
Gdy nie ma potem już nic
Dlaczego nie uchyliłam się od tamtych słodkich ciosów
Już nie... Więcej nie pozwolę sobie na myśli, że...
A może... Nie! Nie, nie...
Wyśpiewam ci w twarz, że ostatni już raz
uśmiecham się do ciebie
i z pryzmatem słów z twoich ust
czeszę włosy...
Nie będzie już rzucanych w próżnię spojrzeń
z nadzieją, że znów je pochwycę
Nie... Nie...