Majkel - od dziś też waga ciężka ;)

Mam dwie sprawy, którymi się chciałam z Wami podzielić...

PRIMO:
Ważenie sierściuchom dziś zorganizowałam. Majkel wagowo dogonił Rudolfa, proszę Państwa. :)
Miki, broń Boże, nie był chudy, gdy go zaadoptowałam. Aktualnie też nie jest tłusty. Po prostu nabrał masy mięśniowej, jakby zmężniał. Myślę, że to zasługa normalnej karmy.

SECUNDO:
Wróciłam z pracy i jak zwykle zastałam pod drzwiami dziesięcioro stęsknionych kocich oczu. Zdjęłam kurtkę, wygłaskałam po kolei bruk (znaczy się: kocie łby ;) ) i... usłyszałam szelest spod łóżka. Nie przestraszyłam się, po prostu weszłam do sypialni i zawołałam go. Wygramolił się spod mebla i podszedł, z tym swoim imponująco długim puchatym ogonem wzniesionym dumnie do góry i głośnym zaśpiewem c-dur.

Mój Maniutek! :)

Wyglądał tak, jak dawniej – potężny, piękny kocur – srebrna puszysta sierść lśniła, oczy błyszczały. Usiadłam i – stęskniona – przytuliłam go bardzo mocno, tak mocno, jak tylko można przytulić kota, którego się kocha. On, jak to miał w zwyczaju, zawiesił się ze szczęścia, zaczął mruczeć i ugniatać moje kolana, a ja nie wyczuwałam już pod palcami jego sterczącego kręgosłupa i żeber. Był super zdrowy i pełen życia. :)

Piękny sen. :)
Mam nadzieję, że Maniuś będzie odwiedzał mnie częściej. :)

dodane na fotoforum:

• Koty
• Mainecoon