Entiuzmas.

W mieście melancholji żyję.

W moim mieście brakuje mi ławki z usadzonym na niej miedzianym człowiekiem.

Siadałabym na takiej codziennie, kładłabym temu posągowi głowę na kolanach, albo przytulała się do niego...
wszystko tylko żeb poczuć że ktoś ma dla mnie czas. żeby poczuć kogoś bliskość.