Kochaj mnie.
Proszę.
Chcę, żebyś codziennie znalazł dla mnie pół godziny, żeby mnie przytulić i szeptać mi do ucha że muszę przetrwać, że wszyscy na mnie liczą i że wszyscy mnie kochają i potrzebują żeby żyć.
Wiem że nie masz siły, masz treningi, pasję, kochasz to co robisz bardziej niż wszystko, wiem że kiedy miałeś czas potrafiłeś i chciałeś dać mi szczęście, i udawało Ci się. Uwielbiam Cię za to, mimo że mówiłeś mi jak głupio się przy mnie czujesz.
Oni uważają że byłam z Tobą szczęśliwa, że cieszyłam się życiem, a kiedy zniknąłeś całe to szczęście rozpłynęło się wraz z Twoim zapachem.


I kocham Cię, pamiętaj o tym.

A Ty?
Z drugiej strony medalu, kompletny egoisto, panie sytuacji myślący tylko o sobie. Też Cię kocham, ale boję sie i dotykanie Ciebie nie sprawia mi radości, ani przyjemności bo wiem że nic za to nie dostanę, nic z tego nie będę mieć.
Odmawiasz mi wszystkiego.
Dla mojego dobra czy dla swojej wygody?