Biel wierszy,
Tak teraz srebrzystych
Zastygłych jak
Moje wieczne uczucia;
To jak schorowane lekarstwo
I zdarzenie bez podmiotu;
Liryka bez rymów
I ślepiec bez okularów;
Cień drzewa na pustyni
I czerń tęczy.

To pełna otchłań...
Lecz najpewniejszym jest to
Że biel wierszy jest jak moje
Spękane serce
Z mą umierającą duszą...

NET