Coś z mojej teczki, okiem Andrzeja Mleczki.

Mój felietooon może zwierać treści nie zawsze zgodne z linią rządzącej partii, oficjalną doktryną KK a nawet według kilku osób z Garnka wyczerpywać inne podobno negatywne znamiona.
Dziś coś dla tych, co nie mogą nie chcą lub nie potrafią zdiagnozować tego problemu u siebie.

Przed kilkunastoma miesiącami, moja ulubiona zza oceanu, dokonała u mnie wpisu, z którego wynika , że kobieta jest istotą delikatną i trzeba (to znaczy my mężczyźni) mamy być bardzo uważnymi i bardzo ostrożnymi w relacjach z tzw "słabą płcią".

Cytuję:

"My jesteśmy całkiem innymi istotami niż mężczyźni.
Psychika nasza jest naprawdę bardzo skomplikowana i wymaga dużo zachodu, by cokolwiek z naszych zachowań zrozumieć, a z kolei Wasz świat dla nas często jest nielogiczny i niezrozumiały.
My kobiety, przeważnie swoje zachowanie motywujemy emocjami, czy to złymi, czy to dobrymi. Wszystko zależy od nastroju i sytuacji".

Zgoda.

Po stokroć zgoda.

Wymaga dużo zachodu, by cokolwiek zrozumieć.

Ostatnio nieco więcej uwagi kieruję na ten (także garnkowy) problem.

Czy miałaś również Koleżanko na myśli pisząc te słowa, tak propagowaną i podkreślaną przez wiele z Was od lat, tzw. równość płci?

I zawartą między wierszami wszelkich polemik tzw kulturę języka polskiego oraz szacunek do drugiej osoby?

Ja tamtym tekstem rozpocząłem trudny temat, którym chciałem sprowokować jeśli nie polemikę, to chociaż zmusić do samorefleksji niektóre moje ówczesne ulubione po niefortunnym lutowym incydencie.


https://www.garnek.pl/maska33/36989041

Potem , pomimo mojego apelu o opamiętanie i o refleksję po dalszej eskalacji po drugiej stronie , napisałem już konkretny tekst dotyczący reakcji trzech pań.

https://www.garnek.pl/maska33/36995545

Dziś, po wczorajszym moim polemicznym wpisie ostatnia część, która mam nadzieję da podstawę dla zainteresowanych pań, by zadały sobie nawzajem pytanie, czy któraś (jedna z Nich) nie potrzebuje czasem pomocy.

Jedna wyciszyła się (dziękuję i kłaniam się nisko.)

Tym tekstem zamknę ten rozdział.

Do dziś, wpisanej przed siódmą kolejnej opinii (pokazał mi to licznik aktywności)gdzie od wczoraj dokonano wpisu, potem usunięto, potem dokonano kolejnego) ustosunkuje się w końcu tekstu.


Chciałbym podkreślić, że poniżej szeroko skorzystałem z mądrego tekstu z domeny publicznej , tekstu , którego autorką jest....kobieta.

Mizoandria, czyli silne uprzedzenia kobiet w stosunku do mężczyzn manifestują się w różny sposób.

Czasem przejawiają się w niechęci, ale i mogą osiągnąć rozmiary agresji bądź pasywnej nienawiści.

Uczucie bywa tak silne, że uniemożliwia współpracę i normalne funkcjonowanie, w tym założenie rodziny czy bycie w związku heteroseksualnym.

Co jest przyczyną mizoandrii?

1) Mizoandria lub mizoandryzm, mizandria oznacza nienawiść, wrogość bądź silne uprzedzenie kobiety do mężczyzny.

Mizandria to zjawisko analogiczne do mizoginii (gdzie to mężczyźni odczuwają niechęć do kobiet- o której często można było poczytać w tych pań galeriach, gdy one opisywały stosunek prezesa PiS do kobiet), a także do mizantropii (ogólna niechęć do gatunku ludzkiego).
Mizoandria nie jest tak rozpowszechniona jak mizoginia, nie jest też wzmacniana prawnie i systemowo.
Uznaje się, że przejawia się bardziej w codziennych relacjach indywidualnych.

Jakże często niezauważalnych dla przeciętnego odbiorcy, lub lekceważone przez wielu, jako niegroźne.

Mizoandria przybiera różne formy. Najczęściej utrudnia ona kobiecie jej życie.

Strach wobec mężczyzn, niechęć, wrogość, uprzedzenia czy nienawiść rzutują na codzienność i jakość jej życia..

Stąd komplikacje w kontekstach społecznych pojawiają się zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym takiej kobiety.

Uniemożliwiają one nawiązywanie i tworzenie relacji tak prywatnych, jak i zawodowych.

Symptomy jej można zauważyć i u Nas-w Garnku.

Trudno jest funkcjonować takiej "damie"w biurze czy w towarzystwie, w którym przebywają osobnicy płci przeciwnej.

Kobiecie, która nienawidzi mężczyzn, bądź odczuwa do nich silną niechęć, ciężko jest stworzyć związek heteroseksualny, założyć rodzinę, pracować i funkcjonować na co dzień.

Kobiety, które czują niechęć do mężczyzn nie chcą z nimi współpracować, rozmawiać i wchodzić w jakiekolwiek interakcje, a nawet przebywać w ich towarzystwie.

Boją się ich, nie szanują bądź nie uznają ich wiedzy, zwierzchnictwa czy kompetencji.

Wycofują się z relacji albo przeciwnie - zachowują się napastliwie.

Publicznie oceniają, rzucają epitetami, obmawiają, tworzą złą aureolę wobec upatrzonej ofiary.

Najpewniej czują się wtedy w prowadzonych polemikach, także na różnych platformach internetowych.

Mizandria ma różne oblicza.

2) Niektórzy utożsamiają mizoandrię z feminizmem.

To błędne założenie, często wynikające z powtarzanych bezmyślnie krzywdzących stereotypów i niezrozumienia, a często ignorancji.

Przyczyny nienawiści do mężczyzn mogą być bardzo różne.

Najczęściej uprzedzenia do płci przeciwnej zaczynają pojawiać w dzieciństwie, lub w młodości.

Naukowcy pochylający się nad tą kwestią upatrują ich w historycznym, patriarchalnym modelu rodziny i społeczeństwa.

Zarówno sama idea i koncepcja, jak i własne przeżycia (ograniczone prawa do decydowania o sobie wynikające na przykład z wychowywania się w rodzinie zdominowanej przez ojca, bądź bycia w związku z apodyktycznym partnerem) oraz obserwacje mogą owocować niezgodą, gniewem i pogłębiającą się z każdym rokiem niechęcią do mężczyzn.

Zdarza się, że kobiety, które nie żywią ciepłych uczuć do mężczyzn, a i często ich nienawidzą, mają za sobą traumatyczne doświadczenia.

Być może były ofiarami przemocy domowej (zarówno fizycznej, jak i psychicznej) jako dzieci („przemocowy” mógł być ojciec, dziadek, partner matki bądź brat) bądź w życiu dorosłym, jak partnerki agresywnych mężczyzn.

Mogą w ten sposób również odreagowywać porzucenie ich przez kochanego przez nie mężczyznę, z którym były związane wcześniej wiele lat , a co zaowocowało rozbiciem rodziny i ogromną zmianą statusu materialnego.

Czasem też utratą dziecka na rzecz partnera..

Wyzwolone, po ucieczce z patologicznego układu, nie potrafią patrzeć na mężczyzn inaczej, niż przez pryzmat własnych bolesnych doświadczeń, które dyskredytują w ich oczach całą płeć.

I tu tylko czekają na jakiś pretekst, by ukazać całą swoją w tym ekspresję.

Podobny mechanizm może działać u ofiar gwałtów oraz przemocy seksualnej w każdym innym wymiarze.

Jeżeli kobieta nie uporała się z traumą, może tworzyć fałszywy obraz mężczyzn jako osób dla nich niebezpiecznych i złych.

Pod byle pretekstem.

Mało tego.

Traktuje ich źle, odpłacając za swoją krzywdę i szukając zemsty.

Na chybił-trafił.

Czy miałem rację, wspominając tu i teraz o możliwości zaistnienia mizoandrii, świadczyć będzie reakcja drugiej strony: Czy będzie wyważona i merytoryczna, czy zostanie wylany stek kalumnii, bez podania przykładów ich uzasadniających.

Niechęć do mężczyzn może być konsekwencją zarówno ośmieszania, poniżania czy przykrości z dzieciństwa, jak i niedoceniania, umniejszania roli, wiedzy, kompetencji czy umiejętności kobiet przez mężczyzn w pracy.

Może wynikać z braku równowagi praw, obowiązków i ról kobiet i mężczyzn, co budzi naturalną frustrację.

3) Aby pozbyć się uprzedzeń bądź nienawiści do mężczyzn, trzeba najpierw dostrzec u samej siebie problem.

Przepracowanie tematu jest niezbędne, by poradzić sobie z mizoandrią i pozbyć się problemu, który potrafi być naprawdę dokuczliwy.

Kobiety, które nie chcą nienawidzić mężczyzn, często decydują się na współpracę z psychologami.

W takiej sytuacji sprawdza się terapia poznawczo-behawioralna.

Bardzo ważne jest ustalenie źródła problemu i nazwanie mechanizmów kierujących zależnościami między wydarzeniami a emocjami.

Celem pracy jest zmiana podejścia do mężczyzn.

Jeżeli u kobiety pojawiają się napady paniki bądź objawy lęku uogólnionego, konieczna jest konsultacja także u psychiatry.

Jak to się może przejawiać w praktyce?

I tu dochodzę do ostatniego rozdziału z serii moich felietooonów.
Ciąg dalszy poniżej.