Dziś z mojej teczki, okiem Andrzeja Mleczki.

Dziś dwa słowa, dwa nazwiska na "D", na niedzielę..

1) Młyny Kościoła nie mielą powoli*** jak to powiada przysłowie.
Ale tylko wtedy, gdy duchownym to pasuje.

Skąd taka refleksja?

Z własnego, poznańskiego podwórka.

2) Tylko dwóch godzin potrzebował proboszcz poznańskiej katedry, by złożyć policji doniesienie na 32 osoby, które onegdaj przerwały mszę świętą.

To był ich protest przeciwko zaostrzeniu prawa aborcyjnego który był efektem apeli polskich -także poznańskich hierarchów..

Gdyby hierarchowie tak szybko reagowali np. na pedofilię w Kościele, wielu tragedii można by uniknąć.

Otóż jak zainteresowani dowiedzieli się w mijającym tygodniu, Papież Franciszek przyjął rezygnację bp. Andrzeja Dziuby z posługi biskupa łowickiego.
Administratorem apostolskim sede vacante diecezji łowickiej został mianowany biskup pomocniczy tejże diecezji, Wojciech Tomasz Osial.
Diecezja łowicka nie informuje na swoich stronach o powodach tej decyzji.
Za to wikariusz biskupi ks. Sławomir Sobierajski, który w związku z odwołaniem jest także zawieszony w pełnieniu tej funkcji, apeluje, by księża nie wspominali publicznie o przyczynach odejścia biskupa Dziuby.

Wyjaśniono jedynie, że "zostały stwierdzone trudności w zarządzaniu diecezją, a w szczególności zaniedbania w prowadzeniu spraw o wykorzystanie seksualne popełnione przez niektórych duchownych wobec osób niepełnoletnich".
Jak zaznaczono, fakty te "potwierdziło postępowanie przeprowadzone przez Stolicę Apostolską oparte na dokumencie papieskim Vos estis lux mundi".

3) Oto język hierarchów polskiego kleru, kierowany od lat do wiernych.

Kto śledził ten sektor nadal polskiego eksperymentalnego wariantu zmian, najważniejszych kościelnych kadr, dowiedział się , że w dniu 24 lutego nuncjatura apostolska w Warszawie poinformowała wiernych, że Ojciec Święty przyjął (uwaga, uwaga!) rezygnację arcybiskupa Andrzeja Dzięgi, z posługi arcybiskupa metropolity szczecińsko-kamieńskiego.
W związku z tym, dano do zrozumienia ,że jeden z ważniejszych polskich hierarchów odszedł skromnie nagle na emeryturę, choć tak naprawdę do osiągnięcia biskupiego wieku emerytalnego brakowało mu jeszcze całych czterech lat.

Dla wielu ten komunikat nie stanowił w swoim układzie sformułowanych słów, nic nadzwyczajnego.

Ale dla mnie, do dziś widzącego cień stojącego i chronionego przez tegoż arcybiskupa seryjnego księdza pedofila- Andrzeja Dymera.. seksualnego bezwzględnego napastnika małoletnich wiernych owej archidiecezji, jest to kolejny przykład sutannowej hipokryzji.

A teraz dowiecie się dlaczego.
Dopiero dwa dni później, naciskana przez dziennikarzy , ale również przez wielu kapłanów polskiego KK, watykańska placówka dyplomatyczna w Polsce przyznała, że arcybiskup Dzięga został odwołany "w następstwie (uwaga!!) dochodzenia prowadzonego z ramienia Stolicy Apostolskiej, w sprawie zarządzania diecezją, a w szczególności zaniedbań, o których mowa w dokumencie papieskim Vos estis lux mundi".

Czyli mówiąc zrozumiałym dla wszystkich językiem, owa rezygnacja, (nadal) arcybiskupa Dzięgi, to skutek jego wieloletnich zaniedbań w zakresie ochrony dzieci i młodzieży podległej mu diecezji.
I nie rezygnacja. A oficjalne, sankcjonalne, watykańskie odwołanie.

Media nagłaśniały dotąd przede wszystkim dwie sprawy: ks. Józefa G., którego Dzięga miał kryć, będąc jeszcze biskupem sandomierskim, a także sprawa seryjnego pedofila ks. Andrzeja Dymera - ze Szczecina.
Co ciekawe, na stronie internetowej Konferencji Episkopatu Polski, Andrzej Dzięga widnieje już jako arcybiskup senior.
Wedle oficjalnego wykazu nie pełni już żadnej dodatkowej funkcji przy Episkopacie, choć jeszcze w ubiegłym tygodniu zajmował szereg eksponowanych stanowisk.
Wedle oficjalnego wykazu abp. Dzięga był członkiem Rady Stałej, Rady Naukowej, Komisji Rewizyjnej, Rady Prawnej i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych oraz delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Krajowej Administracji Skarbowej.
Był także członkiem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP.
Nikt z wymienionego grona nie stanął dziś w jego obronie.
Bo wszyscy wiedzieli i milczeli.
Dlatego milczą dalej i będą milczeć.
Tak wielce etyczne mamy kadry naszego hierarchicznego , polskiego kościoła powszechnego.
I nie widzę końca nadal tego kościelnego procederu.

4) "Krystaliczni jak łza"****-muszą odejść!
"Bo tu jest suwerenna Polska", co jak mantrę powtarza najważniejsza osoba w dzisiejszej opozycji na każdym, publicznym, wyborczym spotkaniu (Jarosław K) , nie Watykan, i panuje tu polskie prawo.

Przypominam, że w felietooonach poruszam trudne tematy, ale opisuję tylko te zdarzenia i fakty, które można znaleźć w oficjalnej przestrzeni medialnej, te- które układają mi się w pewien trend, który nazywam po swojemu i dlatego w takiej formie dzielę się jego opisem z Wami.

Czytajcie z wielu różnych źródeł, by samemu powziąć wiedzę.
Nie sugerujcie się komentarzami najętych dyżurnych, ciągle tych samych komentatorów, żadnej z stron politycznej czy towarzyskiej barykady.

To moja fotografia rysunku mistrza Andrzeja Mleczki, wykonana z jednego, z zakupionych przeze mnie wydawnictw.
Treść oddaje ogromne panujące zacofanie w pojmowaniu współczesnego świata przez starszą część polskiego "moralnego nauczyciela i jednocześnie sędziego narodu", czyli Episkopatu Polski.

Dalej w swoich komunikatach kierowanych do wiernych, traktują Naród jak..... przysłowiowego przygłupa.

Marzą o powrocie do czasów II Rzeczpospolitej*****?

Legenda***:

"Młyny kościoła mielą powoli" to ulubione powiedzenie kleru , które ma usprawiedliwić , dlaczego w kościele katolickim wszelkie decyzje , zwłaszcza dyscyplinujące księży i biskupów i kardynałów ( jak w przypadku polskiego kardynała Gulbinowicza) zapadają o wiele później niżby należało. Zapewne nie spodziewacie się , że to powiedzenie jako dosłowny cytat pochodzi z już jakże historycznego kryminału, Agathy Christi pt "Morderstwo w Boże Narodzenie".

Legenda****
"Krystaliczni jak łza", to już dziś uniwersalny kanon oceny etycznej i moralnej, jaki wypłynął niedawno z ust prezydenta Andrzeja Dudy.

Legenda*****:

W polskim kościele katolickim istnieje do dziś dnia wywodzący się z IX wieku zwyczaj całowania biskupa w pierścień, symbolizujący oddanie hierarsze czci i swojego pełnego oddania, jako reprezentantowi Boga.

Copyright @ maska33