Mikołajki

Przystań jachtowa
Tu gdzie dziś leżą Mikołajki w najdawniejszych, staropruskich czasach istniała osada, której mieszkańcy trudnili się rybactwem, tkactwem, wyrębem i spławianiem drzew. Pierwsza notatka o Mikołajkach pojawiła się na kartach historii w 1444 roku. Wtedy to Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego, Konrad von Erlichshausen, nadał nobilowi Wawrzyńcowi Prusowi ziemie położone obok wsi kościelnej Mikołajki. Jej nazwa pochodzi od Św. Mikołaja, patrona kaplicy usytuowanej na wzgórzu wiatracznym.
Kiedy po raz pierwszy w starych dokumentach wspomniano o Mikołajkach, wieś obejmowała obszar zajmowany przez dzisiejszy kościół ewangelicki, tereny obecnej ulicy 3 Maja oraz Rynku (Placu Wolności). W rejonie Dybowa istniała niewielka wieś Koniec, za którą rozciągały się jedynie bagna i jezioro. Po drugiej stronie leżała wieś Kozłowo, a komunikacja między nią a Mikołajkami utrzymywana byłą za pomocą łodzi. Dopiero w 1516 roku pierwszy drewniany most połączył dwa brzegi jeziora. Most ten wzniesiono w miejscu, gdzie dzisiaj na wysokim pylonie zawieszona jest kładka dla pieszych.
Prawa miejskie osadzie nadał król Fryderyk Wilhelm I w roku 1726.
Św. Mikołaj był według legend opiekunem żeglarzy i przejść wodnych. Jego imię na stałe wpisało się w nazwę najpierw skromnej mazurskiej wsi, a od 1726 roku - miasta noszącego do dzisiaj miano Mikołajek. Nazwa wsi zmieniała się, ale stale w różnych wersjach zachowywała imię patrona (St. Nicolas, Nicolaus, Nicelsdorf, Niclausdorf, Nikolaiken).
Miasteczko jest nazywane "perłą Mazur" i leży w przesmyku pomiędzy dwoma wąskimi jeziorami rynnowymi: Mikołajskim i Tałty. Turyści zainteresowali się nią kilka lat po I wojnie i od tego czasu Mikołajki są jednym z najpopularniejszych mazurskich ośrodków letniskowych. Zagląda tu również mnóstwo żeglarzy, gdyż tędy przebiega główny szlak wodny z Rucianego-Nidy do Giżycka i Rynu. Nie brakuje tu hoteli, restauracji, barów, kiosków z pamiątkami ani sklepów ze srebrem i bursztynem.